The Quechua
Inti Raymi: the festival of the Inca Empire
Het derde team van visuele verhalenvertellers reisde naar Peru zich onder te domplen in de cultuur van de Inca. Veel mensen kennen ze als de Inca, maar in Peru worden ze terecht gevierd als de Quechuas. 3.400 meter boven zeeniveau ligt de oude stad Cusco. Elk jaar verzamelen duizenden mensen rond deze levendige stad om het Inti Raymi-festival te vieren.
Tegenwoordig vindt het festival zelf plaats op verschillende locaties in Cusco. Honderden acteurs komen samen om opnieuw een heel heilig stuk uit hun geschiedenis na te spelen. Gedurende een periode na de komst van de Spanjaarden werd Inti Raymi echter zelfs verboden totdat de mensen hun cultuur konden terugvorderen.
Marieke van der Heijden (Nederlandse)
Wat betekent cultuur voor jou? En vanwaar de interesse?
‘Cultuur is een soort lijm. Het verbindt. Elke cultuur draagt een unieke schoonheid en levenswijsheid in zich. Hoe verschillend ze ook zijn. Als kind had ik al een poster van een indiaan boven mijn bed hangen, met daarop The Ten Indian Commandments. Eén van deze geboden luidt als volgt: behandel de aarde, en alles dat erop leeft, met respect. Ik heb dan ook veel respect voor de eigenheid van de vele culturen die ik tijdens mijn reizen tegenkom.’
Hoe bereid je je voor op zo’n unieke reis?
‘Ik lees me van tevoren zo goed mogelijk in en probeer steevast een aantal basiszinnetjes in de lokale taal te leren. Daarnaast maak ik gebruik van de Google Translate-app, die trouwens ook gewoon offline te gebruiken is. Maar de grootste must voor een reis als deze is een open mind, in combinatie met een grote glimlach.’
Wat was voor jou de grootste uitdaging?
‘Ik vind het belangrijk dat we niet alleen maar komen om te halen, maar ook om te brengen.
Gelukkig hadden we een klein fotoprintertje bij ons, waarmee we ter plekke foto’s konden afdrukken. Dat is niet alleen leuk voor het eigen archief van de geportretteerde, maar ook om vol trots aan familie en vrienden te laten zien. Daarnaast nemen wij hun verhalen mee terug naar onze wereld. Hopelijk ontstaat er hierdoor meer begrip voor hun cultuur.’
Tanin Kayvan (Canadees-iranees)
Wat betekent cultuur voor jou? En vanwaar de interesse?
‘Cultuur is een krachtige uiting van wat het betekent om mens te zijn. We gebruiken het om te ontdekken en waarderen wat ons — mensen met verschillende achtergronden — anders maakt. En belangrijker nog: al dat ons gelijk maakt. Daarnaast is cultuur een reflectie van de zaken die het allerbelangrijkst voor ons zijn, en hoe we deze zaken besluiten te vieren.
Ik vind dat we het als mensen, die samen een wereld delen, aan elkaar verplicht zijn om van elkaar te leren. Het minste wat we kunnen doen is elkaar respecteren. Je hóéft het niet met iemand eens te zijn, om de schoonheid van zijn of haar cultuur te waarderen.’
Hoe bereid je je voor op zo’n unieke reis?
‘Vergeet alles dat je denkt te weten. Alleen zo kun je iets nieuws leren. Je bent dan niet slechts een observeerder, maar staat jezelf toe om te denken en voelen als een ander, met een andere achtergrond.
Wat was voor jou de grootste uitdaging?
‘Een festivalsetting kan heel onvoorspelbaar zijn. Bovendien zijn er een hoop regels van kracht. Zo stonden we tijdens het Inti Raymi-festival op een behoorlijke afstand van de artiesten, wat het lastig maakte om ze op een mooie manier te fotograferen. De zon scheen bovendien vrij fel in Cuzco; met volle zon een grote groep mensen vastleggen bleek nog knap lastig!’
Ram Paudel (Nepalees-Duits)
Wat betekent cultuur voor jou? En vanwaar
de interesse?
‘Cultuur is een way of life. Middels onze cultuur definiëren we wie we zijn en hoe we functioneren als maatschappij. Elke cultuur is uniek en dat maakt onze planeet divers. De mensheid is al eeuwenlang aan verandering onderhevig, met als gevolg dat oude culturen verdwijnen. En toch. Toch is het anno nu mogelijk om een ‘uitgestorven’ cultuur, zoals die van de Quechua, in levenden lijve mee te maken.’
Hoe bereid je je voor op zo’n unieke reis?
‘Voor mij als fotograaf heeft research de hoogste prioriteit. Ik vind het essentieel dat ik voor aanvang zo veel mogelijk afweet van het onderwerp dat ik ga documenteren. De beste bron is en blijft de local. Voor elke reis benader ik mijn eigen netwerk en lokale mensen.’
Wat was voor jou de grootste uitdaging?
‘Ik houd ervan om me door de situatie mee te laten slepen. Ik doe dus niet echt aan plannen. Zo ook op 24 juni, de dag waarop het allemaal ging gebeuren. Er stonden ongeveer 25.000 mensen om me heen en het werd steeds chaotischer. Ik was bang dat ik ingesloten zou raken en geen goed zicht zou hebben op de festiviteiten. Gelukkig werd ik, zo bleek later, vanwege mijn perskaart toegelaten op het veld zelf. Last minute wist ik de ideale plek te bemachtigen.’
